شعر نو
بیا امشـب به من محرم شو ای اشک بیا امــشب تو هم باغــم شــو ای اشک
بیابنـــــــگر دلــــم تنـــها شـــده بـــــاز بیـا قلـــب مــرا همـــ-ـدم شـــو ای اشـک
رها کـن میـــل مانـدن در دو چشــمـم تــو جـــاری بـــرزخ زردم شــــو ای اشـک
بـــیا آرام مـــــــن در بــــــی قـــــــراری تسلــی بخـش من هر دم شـو ای اشک
بیــا بغـــض سـکـــوت سیــنه بشــکن به چشم خشک من شبنم شوای اشک
دلـــــــم مجـــــروح درد غــــربت تـــــــو بــه روی زخــم دل مرحــم شــو ای اشک
دلــــم از درد هـــــجران نالـــد امـــشب بیــــا درمـــــان بــر دردم شــــــو ای اشک
مــن آن گـــلبـوته ی خشــک کویــــرم بیــــا بر روی مـن شبنـــم شــو ای اشـک
آری از پشت کوه آمده ام چه میدانستم اینور کوه باید برای ثروت حرام خورد برای عشق خیانت کرد برای خوب دیده شدن دیگری را بد نشان داد برای به عرش رسیدن دیگری را به فرش کشاند.وقتی هم با تمام سادگی دلیلش را میپرسم میگویند: از پشت کوه آمده. ترجیح میدهم به پشت کوه برگردم. و تنها دغدغه ام سالم برگرداندن گوسفندان از دست گرگها باشد تا اینکه اینور کوه باشم و گرگ.