شاهکار احمد انصاری فهلیانی
به پاسداشت و حرمت ذوق و قلمش
همه بی و هیشکه نبی
او و من بشکه نبی
شهر مهلی گپویی بی که نزیک کوه بی
مثل ای شهر خومون پر بی و گی وگلون
مثل ای شهر که انگار رگ و شوپر دارن
بی بلنگشته چراغی همشون جر دارن
تیشون بر بی ، اما نیدیدن
که چه ویبی و چه ایرفت و من ای شهر خراب
سرتون درد نیاروم ، ومن ای شهر و ای ویرونی
زندگی ایکه بچه لاجونی
برد کوه شومش بی
حسنو نومش بی
ای بچی خرد هف هشت ساله بوی پیری داشت
که وزندی یه دله سیری داشت
بوش پاشه لو گور ایدی ده
آخه بیچاره جلو پاشه و زور ایدی ده
نه متیله یوکه ایگوم سیتون
نه قصه آرش وو تیر کمون
گپ همی دور و زمونه
گپ نونه گپ نون
سرتون درد نیاروم حسنو وی سن وسال
بی شبق راس ایبی زلتر بنگ غروس زلتر و باد شمال
من دلش تخم امیدی ایکاشت
اره وو بندشه جلدی ویرداشت
پنجه و من تیه نیرت که حسنو ایزه و کوه
ایشکنا هیمیل خرد ودرشت
جمشون ایکه و مث فرره ایبهسش و پشت
زلتر و روز که سر کوه بزنه ایرسی و آبادی
هیمنه ایدا و علیخان و دوتا نون ایسه
نون ایدا و بوی پیرشو خوش ایزه ودر
بوش نون پتی ایخرد و خوشم خینه جگر
مثل یه برگ خشکی که دتا وانیبو
هر چه ایخوم نگم ای گپله تا وانیبو
پی پتی هر صب گه کیچیل دور ایزه
من باغ خانعلی مور ایزه
من کر جو ریشه لمبون ایخرد
حسنو سوتک و جی نون ایخرد
تا که ایخاس بره مدرسه نونیتون نه
ارسیل کهنه مرحومه ککاشه ایکه و پا
بگزریمون که ککا بیچارش
چه کشی تا که جوون مرگ وابی
گفتن ای گپ سی مو هم سخته
آخه نیخاس کسی بو بوره بدبخته
مثل یه برگ خشکی که د تا وانیبو
هر چه ایخوم نگم ای گپله تا وانیبو
تا که ایخاس بخوسه قدشه تنگ ایبهس
حسنو سر کم خوش سنگ ایبهس
برد ایبهس وری کم که تحمل بکنه گسنینه
که تحمل بکنه سختینه
شاید دی من خو صورت خوشبختینه
یونه گفتم که بدونیت هم ای شهر خومون
پر و افرادیه مث حسنو
پر و افرادیه که هم حسنو تی همشون مث خانه
زندگی هر کووکیشونه ورق ار بزنی
اوسه ایگی که صد یاد و زندی حسنو
همه بی و هیشکه نبی
او و من بشکه نبی
شهر مهلی گپویی بی که نزیک کوه بی
مثل ای شهر خومون پر بی و گی وگلون
مثل ای شهر که انگار رگ و شوپر دارن
بی بلنگشته چراغی همشون جر دارن
تیشون بر بی ، اما نیدیدن
که چه ویبی و چه ایرفت و من ای شهر خراب
سرتون درد نیاروم ، ومن ای شهر و ای ویرونی
زندگی ایکه بچه لاجونی
برد کوه شومش بی
حسنو نومش بی
ای بچی خرد هف هشت ساله بوی پیری داشت
که وزندی یه دله سیری داشت
بوش پاشه لو گور ایدی ده
آخه بیچاره جلو پاشه و زور ایدی ده
نه متیله یوکه ایگوم سیتون
نه قصه آرش وو تیر کمون
گپ همی دور و زمونه
گپ نونه گپ نون
سرتون درد نیاروم حسنو وی سن وسال
بی شبق راس ایبی زلتر بنگ غروس زلتر و باد شمال
من دلش تخم امیدی ایکاشت
اره وو بندشه جلدی ویرداشت
پنجه و من تیه نیرت که حسنو ایزه و کوه
ایشکنا هیمیل خرد ودرشت
جمشون ایکه و مث فرره ایبهسش و پشت
زلتر و روز که سر کوه بزنه ایرسی و آبادی
هیمنه ایدا و علیخان و دوتا نون ایسه
نون ایدا و بوی پیرشو خوش ایزه ودر
بوش نون پتی ایخرد و خوشم خینه جگر
مثل یه برگ خشکی که دتا وانیبو
هر چه ایخوم نگم ای گپله تا وانیبو
پی پتی هر صب گه کیچیل دور ایزه
من باغ خانعلی مور ایزه
من کر جو ریشه لمبون ایخرد
حسنو سوتک و جی نون ایخرد
تا که ایخاس بره مدرسه نونیتون نه
ارسیل کهنه مرحومه ککاشه ایکه و پا
بگزریمون که ککا بیچارش
چه کشی تا که جوون مرگ وابی
گفتن ای گپ سی مو هم سخته
آخه نیخاس کسی بو بوره بدبخته
مثل یه برگ خشکی که د تا وانیبو
هر چه ایخوم نگم ای گپله تا وانیبو
تا که ایخاس بخوسه قدشه تنگ ایبهس
حسنو سر کم خوش سنگ ایبهس
برد ایبهس وری کم که تحمل بکنه گسنینه
که تحمل بکنه سختینه
شاید دی من خو صورت خوشبختینه
یونه گفتم که بدونیت هم ای شهر خومون
پر و افرادیه مث حسنو
پر و افرادیه که هم حسنو تی همشون مث خانه
زندگی هر کووکیشونه ورق ار بزنی
اوسه ایگی که صد یاد و زندی حسنو
+ نوشته شده در شنبه نهم دی ۱۳۹۱ ساعت ۶:۳۵ ب.ظ توسط علی
|
آری از پشت کوه آمده ام چه میدانستم اینور کوه باید برای ثروت حرام خورد برای عشق خیانت کرد برای خوب دیده شدن دیگری را بد نشان داد برای به عرش رسیدن دیگری را به فرش کشاند.وقتی هم با تمام سادگی دلیلش را میپرسم میگویند: از پشت کوه آمده. ترجیح میدهم به پشت کوه برگردم. و تنها دغدغه ام سالم برگرداندن گوسفندان از دست گرگها باشد تا اینکه اینور کوه باشم و گرگ.